-
1 οδούς
(-όντος) ο зуб;§ οδόντα αντί οδόντος зуб за зуб; βρυγμός των οδόντων зуб на зуб не попадает (от страха, холода); τριγμός των οδόντων скрежет зубовный -
2 αμβλυτης
- ητος ἥ тупость, притупленность(τῶν ὀδόντων Arst.; перен. τῆς ὄψεως, τῆς διανοίας Plut.)
αἱ ἀμβλύτητες Plut. — проявления умственной тупости -
3 ανατολη
поэт. ἀντολή ἥ тж. pl.2) место восхода солнца, восток Aesch., Her., Plat., Polyb. ἀ. χειμερινή (тж. pl.) Plat., Arst. место зимнего солнцестояния3) начало, истоки(αἱ ἀνατολαὴ τοῦ Πάδου Polyb.)
4) возникновение, появлениеἡ τῶν ὀδόντων ἀ. Arst. — прорезывание зубов
-
4 διαγιγνωσκω
поздн. διαγῑνώσκω1) распознавать, ясно различать(ἄνδρα ἕκαστον Hom.; τούτων μηδένα Arph.; τὸν καλόν τε καὴ αἰσχρόν Plat.; τοὺς νεωτέρους κύνας ἐκ τῶν ὀδόντων Arst.; τι σημείῳ τινί Plut.)
τῷδε ἄν τις διαγνοίη Her. — можно определить по следующему признаку;μέ διαγιγνώσκεσθαι τῇ χροᾷ πρός τι Arst. — не отличаться по цвету от чего-л.2) решать, определять, постановлять(ποιεῖν τι Her., Thuc., Plut.; περί τινος Thuc., Lys. и ὑπέρ τινος Polyb.)
ἐπὴ διεγνωσμένην κρίσιν καθίστασθαι Thuc. — подчиняться вынесенному приговору;καῦσαί τινα διαγνῶναι Luc. — решить предать чьё-л. тело сожжению3) прочитывать(βίβλους Polyb.)
-
5 διαφυη
ἥ1) щель, просвет, промежуток(τὰ ὀστᾶ διαφυὰς ἔχει χωρὴς ἀπ΄ ἀλλήλων Plat.)
αἱ διαφυαὴ τῶν ὀδόντων Plut. — промежутки между зубами2) надрез, шов(κάρυα οὐκ ἔχοντα διαφυέν οὐδεμίαν Xen.; ἐρεβίνθου δ. Plut.)
-
6 επανω
I(ᾰ) adv.1) сверху, выше(κεῖσθαι Plat.)
ὅ ἐ. Plat., Arst. — расположенный выше, находящийся вверху;τὰ ἐ. Xen. — вышесказанное2) прежде, ранееοἱ ἐ. Dem., Arst. — предки;
ἐν τοῖς ἐ. χρόνοις Diod. — в былые времена3) лог. выше, шире(τὸ ἐ. γένος καὴ τὸ ὑποκάτω γένος Arst.)
II1) выше(τῶν ὀδόντων Arst.)
γεγονέναι ἐ. τινος Plut. — стать выше чего-л.;χρημάτων ἐ. εἶναι Diog.L. — быть выше денег, т.е. презирать деньги2) больше, дороже(ἐ. δηναρίων τριακοσίων πραθῆναι NT.)
-
7 κλαυθμος
ὅ плач, рыдание(κ. καὴ στοναχή Hom.; κλαυθμοὴ παίδων Arst.)
ὅ κ. καὴ ὅ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων NT. — плач и скрежет зубовный -
8 πληγη
дор. πλᾱγά (γᾱ) ἥ1) ударπληγὰς παίειν (ἐμβάλλειν, ἐντείνεν) Xen., δοῦναι Dem., πατάσσειν Plat., καταφέρειν Plut. — наносить удары;
πληγὰς τύπτεσθαι Arph. и λαβεῖν Thuc. — получать удары;πολλὰς πληγὰς μαστιγοῦσθαι Plat. — получать много ударов кнутом;πληγαὴ στέρνων Soph. — удары в грудь;πληγαὴ τῶν ὀδόντων Xen. — удары (кабаньих) клыков;οὐ γενομένου τραύματος, ἀλλὰ πληγῆς μόνον ἐξέθανε Plut. — он умер не от раны, а от одного лишь удара (ср. 5)2) перен. удар, бедствие, несчастье(πληγαὴ βιότου Aesch.)
3) поражение, разгром(λαβεῖν πολλὰς πληγάς Polyb.)
4) ушибленное место5) (= τραῦμα См. τραυμα, ср. 1) рана(π. τῆς μαχαίρας NT.)
τελευτῆσαι ἐκ τῆς πληγῆς τοῦ τραύματος Plat. — умереть от нанесенной раны6) укол, ужаление(τῆς μελίττης Plut.)
7) физиол. толчок, раздражениеἡ δι΄ ὤτων π. διαδιδομένη Plat. — переданное через уши, т.е. слуховое раздражение
-
9 σειω
поэт. Anacr. тж. σίω (fut. σείσω, aor. ἔσεισα; pass.: aor. ἐσείσθην, pf. σέσεισμαι)1) трясти, потрясать, качать(ἔγχος, αἰγίδα Hom.; λόφον Aesch.; ἡνίας χεροῖν Soph.; κόμην Eur.; τέν γῆν καὴ τὸν οὐρανόν NT.)
σ. εὔπτερον δέμας Eur. — (за)махать крыльями;σ. τῇ οὐρᾷ Xen. — махать хвостом;τῶν ὀδόντων οἱ πλεῦνες ἐσείοντο Her. — большинство зубов расшаталось;κάρα σ. Soph. — качать головой;πλοκαμῖδας σείεσθαι Anth. — тряхнуть своими кудрями;σ. τέν γῆν или χθόνα Arph. — колебать землю;τοῦτ΄ ἔσεισέ μου τέν καρδίαν Arph. — это потрясло мое сердце;σεισθῆναι σάλῳ Eur. — всколебаться, закачаться;ὄρός σειόμενος φύλλοισιν Pind. — колышущий своей листвою сад;Ἥρη σείσατο εἰνὴ θρόνῳ Hom. — Гера заметалась на престоле;2) волновать, приводить в смятение(πόλιν Pind.)
τὰ πόλεως πολλῷ σάλῳ σ. Soph. — повергнуть город в сильную смуту;τὸν ἐγκέφαλον σεσεῖσθαι Arph. — заболеть умопомешательством3) возбуждать, подстрекать(τέν πόλιν εἴς τι Plut.)
4) перен. вытряхивать, т.е. вымогать деньги, обирать(τοὺς πλουσίους Arph.)
-
10 σιμοτης
-
11 σπαω
(fut. σπάσω с ᾰ, aor. ἔσπᾰσα - эп. σπάσα, pf. ἔσπακα; aor. med. (ἐ)σπασ(σ)άμην; adj. verb. σπαστός) тж. med.1) вытягивать, вытаскивать, извлекать, вынимать(ἔγχος ἔξω χροός Hom.)
ὡς ἕκαστος ἔσπασεν τύχης πάλον Aesch. — согласно вынутому каждым жребию;ἥ μήρινθος οὐδὲν ἔσπασεν или οὐκ ἔσπασε ταύτῃ γε погов. Arph. — удочка ничего не вытянула, т.е. сорвалось!2) извлекать из ножен, обнажать(φάσγανα Hom.; ἔσπασμένοις τοῖς ξίφεσι Diod.)
ἐσπασμένοι τὰ ξίφη Xen. — обнажив свои мечи3) вырывать, выдергиватьσ. κόμην Soph. — рвать на себе волосы4) отрывать, увлекать(τινα ἀπὸ γονάτων τινός Eur.)
σ. πῶλον παρὰ ξυννόμων Plat. — уводить прочь жеребца от его табуна5) разрывать, растерзывать(τινὰ τοῖς ὄνυξιν Arst.; σπῶντες ἀλλήλους ὄρνιθες Soph.)
6) выпихнуть(τὸ σκέλος Plut.)
τὸν μηρὸν (acc. relat.) σπασθῆναι Her. — вывихнуть себе бедро7) тянуть, дергатьοἷον νεῦρα σ. τινα Plat. — дергать кого-л. словно веревочками, т.е. управлять кем-л. по своему произволу
8) втягивать, всасывать, вбирать, впивать, пить(τι Aesch., Eur.)
σ. τὸν μαστόν Arst. — сосать грудь9) вдыхать(τὸ πνεῦμα Plat.)
10) стягивать судорогойσπᾶσθαι καὴ πονεῖν Arst. — страдать мучительными судорогами;
ἐσπᾶτο πέδονδε Soph. — (Геракл) в судорогах повалился на землю11) оттягивать назад(ἵππον Xen.)
τὸν χαλινὸν ἐκ τῶν ὀδόντων σ. Plat. — крепко затягивать удила12) перен. выводить, производить, образовывать -
12 υπολειψις
-
13 εκβολη
ἥ1) выбрасывание2) изгнание(ἐκ τῆς πόλεως Plat., Polyb.; τῶν τυράννων Arst.)
3) опровержение(τῆς δόξης Plat.)
4) произрастаниеπερὴ σίτου ἐκβολήν Thuc. — в то время, когда колосится хлеб;
ἐ. ὀδόντων Arst. — появление зубов5) проливание6) вывих(ἐκβολαὴ τῶν ἄρθρων Plut.)
7) отклонение, отступление(ἐκβολέν τοῦ λόγου ποιεῖσθαι Thuc.; ἐκβολαὴ καὴ παρατροπαὴ τῆς ἱστορίας Plut.)
8) выход, устье(τοῦ ποταμοῦ Her., Thuc., Arst., Plut.)
ἐκβολέν ποιεῖσθαι εἰς πέλαγος Plut. — впадать в море9) проход, ущелье(ἐ. τοῦ Κιθαιρῶνος Her.)
10) (нечто) выброшенноеδικέλλης ἐ. Soph. — выкопанная земля;
ἐκβολαὴ νεώς Eur. — выброшенные на берег обломки корабля -
14 ακμη
дор. ἀκμά ἥ1) край, кончик, острие(ὀδόντων Pind.; κερκίδων Soph.; λόγχης Eur.)
ἀμφιδεξίοις ἀκμαῖς Soph. — обеими руками;ποδοῖν ἀκμαί Soph. — ступни;ἔμπυροι ἀκμαί Eur. — огненные языки;ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς погов. Hom., Her. — на острие бритвы, т.е. в критическом положении2) высшая точка, высшая степень, расцвет, зрелость(ἤβης Soph.; βίου Xen.)
ἐν ἀκμῇ Plat., Thuc. и ἐν ταῖς ἀκμαῖς Isocr. — в цвету, в расцвете3) разгар(θέρους Xen.)
χειμῶνος αἱ περὴ τροπὰς ἀκμαί Plut. — зимний солнцеворот;τῆς μάχης ἀκμέν ὁξεῖαν ἐχούσης Plut. — в самый разгар сражения4) цвет, лучшая часть(τοῦ ναυτικοῦ Thuc.)
5) сила, мощь(χερῶν Aesch.; ποδῶν Pind.)
ἥ τῶν ὀμμάτων ἀ. Plat. — острота зрения6) лучшая пора, наиболее подходящее времяἥκεις εἰς ἀκμέν ἐλθών Eur. — ты пришел кстати;
γάμων ἀκμαί Soph. — брачный возраст;ἀ. γὰρ οὐ μακρῶν λόγων Soph. — не время долго говорить; -
15 φευγω
(fut. φεύξομαι и φευξοῦμαι, aor. 2 ἔφῠγον, pf. πέφευγα; part. pf. pass. со знач. act. πεφυγμένος)1) бежать, убегать(ἐκ πολέμοιο Hom.; ἀπὸ τῶν τειχῶν Xen.; ἐνθένδε ἐκεῖσε φ. Plat.)
φ. φυγὰς αἰσχράς Plat. — позорно бежать;φ. φυγῇ τι Plat. — бежать во всю прыть от чего-л.;φ. πατρίδα Hom., Xen., ἐκ τῆς πατρίδος Xen. и τέν ἑαυτοῦ Thuc. — бежать из отечества, быть в изгнании (см. 4)2) избегать, ускользать(ἔκ τινος Hom., Soph., τινός Soph. и τι Hom., Xen., Plat.)
πόλεμον πεφευγότες ἠδὲ θάλασσαν Hom. — ускользнувшие от опасностей войны и моря:ὃς φεύγων προφύγῃ κακόν Hom. — тот, кому удалось бы избежать несчастья;ξενικοῖσι νομαίοισι χρᾶσθαι φ. Her. — чуждаться иноземных обычаев;ξυγγενέσθαι τινὴ φ. Plat. — сторониться кого-л.;φ. κοινωνεῖν τινι περί τι Plat. — уклоняться от беседы с кем-л. о чем-л.3) выскальзывать, выпадать(ἐκ χειρῶν Hom.)
ποῖόν σε ἕπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων ; Hom. — что за слово выскользнуло из твоих уст? (досл. за ограду твоих зубов?)4) бежать из отечества, отправляться в изгнание Hom.φυγέειν ἐξ ΄Αθηνέων Her. — быть изгнанным из Афин;
οἱ φεύγοντες Thuc., Xen. — изгнанники;φ. ὑπὸ τοῦ δήμου Xen. — быть приговоренным к изгнанию всенародным голосованием;5) юр. быть привлекаемым к ответственностиὁ φεύγων Arph. — обвиняемый, ответчик;
φεύγων τε καὴ διώκων Plat. — ответчик и истец;φ. γραφήν или δίκην Plat. — быть привлеченным к судебной ответственности;6) искупать изгнанием(φόνον τινός Eur.)
-
16 δόντι
τό1) зуб;πρώτα δόντια — молочные зубы;
υστερινά δόντια — зубы мудрости;
εμπροσθινά (πίσω) δόντια — передние (коренные) зубы;
ψεύτικα δόντια — вставные зубы;
τό τρίξιμο των δόντιών — скрежет зубов;
βγάζει (αλλάζει) δόντια το παιδί — у ребёнка прорезаются (меняются) зубы;
βγάζω δόντι — вырывать зуб;
2) тех зуб, зубец;3) зазубрина;§ μιλώ όξω από τα δόντια — высказывать всё напрямик;
σκάζουν τα δόντια του — зубы чешутся;
μέσα απ' τα δόντια — сквозь зубы;
δεν είναι γιά τα δόντια μου (σου κ,λ.π.) — это мне (тебе и т. д.) не по зубам;
τρίζω τα δόντια μου — а) скрежетать зубами; — б) оскаливаться;
τρίζω ( — или δείχνω) τα δόντια — показывать зубы, огрызаться;
έχω γερά δόντια — или κόβει το δόντι μου — иметь крепкие зубы; — уметь за себя постоять;
κρατώ κάποιον με τα δόντια — держаться (зубами) за кого-л.;
η ψυχή μου πηγε στα δόντια μου — душа в пятки ушла;
με την ψυχή στα δόντια — еле жив;
μοβ πονεί το δόντι γι' αυτή — я неравнодушен к ней; — я влюблён в неё;
οπλισμένος ως τα δόντια ( — или μέχρι οδόντων) — вооружённый до зубов;
δεν έχει να ξύσει το δόντι του — у него ветер свистит в карманах
-
17 εξαγωγή
η1) вынимание, вытаскивание, извлечение;εξαγωγή του ελαίου εκ τού καρπού — извлечение масла из плода;
εξαγωγή των επιστολών — выемка писем;
2) выдёргивание;εξαγωγή οδόντων — удаление зубов;
3) выведение, вывод наружу (газа, воды и т. п.);βαλβίδα εξαγωγής — выпускной клапан;
4) выведение (заключения);εξαγωγή του τύπου — выведение формулы;
5) мат. извлечение (корня);6) юр. лишение права (собственности, наследства); 7) эк вывоз, экспорт;οι εξαγωγές — экспорт; — совокупность товаров экспорта
См. также в других словарях:
οδοντωτός τροχός — Μηχανισμός κατάλληλος για τη μετάδοση κίνησης από έναν κινητήριο σε έναν κινούμενο άξονα· αποτελείται από τροχούς, στην περιφέρεια των οποίων είναι διαμορφωμένες προεξοχές (δόντια) σε κανονικά διαστήματα και με κατάλληλο σχήμα. Η βάση των δοντιών … Dictionary of Greek
πρόθεση — Αμετάβλητο (άκλιτο) μέρος του λόγου, που δηλώνει τις σχέσεις αλληλεξάρτησης μεταξύ ενός ονόματος ή μιας ονομαστικής έκφρασης και των άλλων στοιχείων της πρότασης. Αν και διαφέρει από το επίρρημα και τον σύνδεσμο, οι σχέσεις εξάρτησης των οποίων… … Dictionary of Greek
Heulen und Zähneklappern — (nach Luther[1]) bzw. Heulen und Zähneknirschen (Einheitsübersetzung und Schlachter), griechisch ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων, ist eine formelhafte Wendung, die zwei der neutestamentlichen Evangelisten Jesus zuschreiben. Sie begegnet… … Deutsch Wikipedia
οδούς — ο (ΑΜ ὀδούς, όντος, Α ιων. τ. ὀδών) 1. το δόντι (α. «ο Στάθης κατέβαινεν εις το κενόν, σφίγγων τους οδόντας», Παπαδ. β. «ποῑόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων», Ομ. Ιλ.) 2. κυλινδροειδής απόφυση τού δεύτερου αυχενικού σπονδύλου, η οποία ονομάστηκε… … Dictionary of Greek
φθόγγος — ο, ΝΜΑ 1. η ανθρώπινη, κυρίως, φωνή, η οποία παράγεται από τα φωνητικά όργανα 2. το σχετικό γραφικό σύμβολο, γράμμα (α. «ο φθόγγος α» β. «ὦ παιδίον ἐν τῷ τελευταίῳ τῶν φθόγγων ὑπὸ βαρβαρισμοῡ πρὸς τὸ σίγμα ἐξενεχθῆναι καὶ εἰπεῑν ὦ παιδίος ἀντὶ… … Dictionary of Greek
κνώδακας — ο (Α κνώδαξ, ακος) νεοελλ. (μηχανολ.) στοιχείο μηχανής το οποίο περιστρέφεται ή παλινδρομεί επιβάλλοντας έτσι προδιαγεγραμμένη κίνηση σε άλλο εφαπτόμενο στοιχείο, αλλ. έκκεντρο αρχ. 1. άξονας («καθάπερ ἐπὶ κνώδακος τῆς τοῡ δευτέρου σπονδύλου… … Dictionary of Greek
προβάλλω — ΝΜΑ [βάλλω] 1. βάζω, απλώνω κάτι εμπρός, εκτείνω ή ρίχνω προς τα εμπρός (α. «πρόβαλε το κεφάλι της από το παράθυρο και μέ φώναξε» β. «τοὺς μαζοὺς κυσὶ προέβαλε», Ηρόδ.) 2. (το ενεργ. και, στην αρχαία, και το μέσ.) προτείνω ως επιχείρημα για… … Dictionary of Greek
σύγκλειση — η / σύγκλεισις, είσεως, ΝΑ, αττ. τ. ξύγκλησις Α [συγκλείω] η συνένωση δύο πραγμάτων ώστε να μην υπάρχει ενδιάμεσο κενό («τῆς φάλαγγος ἡ σύγκλεισις», Αρρ.) νεοελλ. ανατ. η συναρμογή τών οδόντων η οποία εκφράζεται με τη σχέση εφαρμογής τών φυμάτων… … Dictionary of Greek
ορθοδοντία — η ανθρωπολ. η ορθή σύνταξη και σύγκλειση τών οδόντων … Dictionary of Greek
τομίας — ὁ, ΜΑ (για πρόσ.) ευνούχος αρχ. 1. ευνουχισμένο ζώο («κριὸς τομίας», Αντιφ.) 2. τομέας, κοπτήρας («ὅσοι τομίαι τῶν ὀδόντων», Φίλ.). [ΕΤΥΜΟΛ. < τομή / τόμος + κατάλ. ίας*] … Dictionary of Greek
υπόλειψις — είψεως, ἡ, Α [ὑπολείπω] 1. έλλειψη («ὑπόλειψις τῶν ὀδόντων», Αριστοτ.) 2. (για φυτά) καθυστέρηση στην ανάπτυξη 3. αστρον. α) έκλειψη τού Ηλίου β) κίνηση προς τα ανατολικά κατά μήκος τής εκλειπτικής … Dictionary of Greek